آیا تغذیه در پیشگیری از زخم فشاری موثر است؟ پاسخ مثبت است.همچنین آیا تغذیه در ترمیم سریع تر زخم فشاری تاثیر دارد؟ باز هم پاسخ مثبت است. دلیل برای پاسخ مثبت به سوال دوم خیلی زیاد است، هر چند برای سوال اول هم مطالعات قابل استنادی وجود دارد.
در این پست یک دسته بندی به عنوان نقشه ی راه برای شما فراهم کردیم که راهنمایی مناسبی برای محاسبه میزان دریافتی هر یک از منابعی است که تاثیر مصرف آنها از لحاظ علمی و مقالات معتبر تایید شده است.
پروتئین:
پروتئین برای رشد، نگهداری و ترمیم بافت های مختلف بدن لازم است.تمام مراحل ترمیم زخم از جمله سنتز آنزیم های مختلف، سنتز کلاژن و تولید بافت همبند به پروتئین احتیاج دارد.در این بیماران پروتئین از زخم هم از دست می رود و هر چه درجه زخم بالاتر باشد میزان آن بیشتر است.
دریافت مقدار بالای پروتئین برای ترمیم مناسب در بیماران با زخم های فشاری، لازم است. در یک مطالعه به گروهی از بیماران 24 درصد از کالری مورد نیاز را به شکل پروتئین و در گروهی دیگر 14 درصد این میزان را به فرم پروتئین تجویز کردند. در گروه با میزان بالاتر، میزان جذب پروتئین و کاهش وسعت زخم فشاری به طور معنی دار نسبت به گروه دیگر بیشتر بوده است. در مطالعات مختلف میزان پروتئین دریافتی روزانه برای بیماران با زخم فشاری 1.5 تا 2 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن توصیه شده است.هر چه درجه زخم بستر بالاتر باشد، میزان تجویز پروتئین نیز بیشتر می گردد.
اسید های آمینه:
در اسید آمینه آرجنین و گلوتامین در این زمینه بسیار مهم هستند.آرجنین به طور گسترده مطالعه مورد مطالعه قرار گرفته و نقش آن در ترمیم زخم ثابت شده است . میزان توصیه شده 12 تا 30 گرم آرجنین در روز می باشد .
گلوتامین بیشترین اسیدآمینه در پلاسما است. 20درصد اسید آمینه در جریان خون از این نوع است. این اسید آمینه دهنده نیتروژن برای ساخته شدن سایر اسیدهای آمینه است. همچنین در تامین انرژی برای سلول های در حال تکثیر مهم و در ارتقا سیستم ایمنی نقش دارد. این اسید آمینه خصوصا در فاز التهابی ترمیم زخم اهمیت دارد. میزان توصیه شده آن 0.75 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز است.
ریز مغذی ها:
کمبود ریزمغزی ها به خصوص روی، ویتامین C ، ویتامین A و ویتامین E، با تاخیر در ترمیم زخم ها ارتباط دارد.همچنین مس و منیزیم ممکن است در این زمینه مهم باشند .
+ روی :
روی مخصوصا در قوام ساختمانی پروتئین ها نقش دارد.همچنین حدود 100 آنزیم برای فعالیت خود به آن احتیاج دارند. با این حال مصرف مقدار زیاد روی در طولانی مدت می تواند عوارضی فیزیولوژیک مانند اختلال در متابولیسم مس و آنمی ایجاد نماید.به همین دلیل توصیه می شود فقط به بیمارانی داده شود که کمبود ان را دارند. این بیماران شامل افراد دچار اسهال یا سوء جذب مزمن، سپسیس، استرس، سوحتگی و تروما می باشند.
مقدار تجویز 11 میلی گرم در روز برای مردان و 8 میلی گرم در روز برای زنان می باشد.
+ ویتامین C :
از آنجایی که میزان 10-20 میلی گرم ویتامین C در روز میتواند از کمبود این ریز مغزی جلوگیری کند و از طرفی تشخیص کمبود آن هم مشکل است، توصیه می شود به بیماران حدقال 60میلی گرم ویتامین C داده شود. با این همه بعضی مطالعات میزان 1000 تا 2000 میلی گرم در روز هم توصیه کرده اند.
+ویتامین A
کمبود این ویتامین باعث تاخیر در ترمیم زخم می شود. افزایش تعداد ماکروفاژها و مونوسیت ها در زخم در فاز التهابی به این ویتامین وابسته است. در بعضی وضعیت ها مانند دیابت، سرطان و پرتو درمانی احتمال کمبود آن ویتامین بیشتر است.
مقدار توصیه شده 10.000 تا 50.000 واحد خوراکی یا 10.000 واحد عضلانی روزانه برای ده الی پانزده روز است.
مایعات:
عدم مصرف مایعات کافی یکی از فاکتورهای خطرزا برای ایجاد زخم فشاری است. بیمارانی که از تشک مواج استفاده می کنند به اسانی می توانند به علت افزایش تعریق، دچار کمبود مایعات شوند به همین دلیل بیماران مزمن باید با دقت از نظر مصرف کافی مایعات بررسی گردند.
