داروهای ضدافسردگی به‌طور کلی نباید سرخود قطع مصرف شوند، زیرا این کار می‌تواند منجر به بروز علائم ترک، عود افسردگی یا تشدید علائم شود. در ادامه لیستی از داروهای ضدافسردگی که قطع ناگهانی آنها ممکن است عوارض جدی داشته باشد، آمده است:

1. **مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs)**:
– **فلوکستین (Fluoxetine)**
– **سرترالین (Sertraline)**
– **پاروکستین (Paroxetine)**
– **سیتالوپرام (Citalopram)**
– **اس‌سیتالوپرام (Escitalopram)**

2. **مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی‌نفرین (SNRIs)**:
– **ونلافاکسین (Venlafaxine)**
– **دولوکستین (Duloxetine)**
– **دسمتیلافاکسین (Desvenlafaxine)**

3. **داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای (TCAs)**:
– **آمی‌تریپتیلین (Amitriptyline)**
– **نورتریپتیلین (Nortriptyline)**
– **ایمی‌پرامین (Imipramine)**
– **کلوپرامین (Clomipramine)**

4. **مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)**:
– **فنلزین (Phenelzine)**
– **ترانیل سیپرومین (Tranylcypromine)**
– **ایزوکاربوکسازید (Isocarboxazid)**

5. **ضدافسردگی‌های آتیپیک (Atypical Antidepressants)**:
– **بوپروپیون (Bupropion)**
– **میرتازاپین (Mirtazapine)**
– **نفازودون (Nefazodone)**
– **ترازودون (Trazodone)**

6. **داروهای تثبیت‌کننده خلق‌وخو که در افسردگی دوقطبی استفاده می‌شوند**:
– **لیتیوم (Lithium)**
– **والپروات (Valproate)**

قطع ناگهانی این داروها ممکن است باعث بروز علائمی مانند سرگیجه، سردرد، اضطراب، حالت تهوع، خستگی، تحریک‌پذیری، مشکلات خواب، و حتی بازگشت علائم افسردگی شود. به همین دلیل، اگر نیاز به قطع مصرف این داروها وجود دارد، باید تحت نظر پزشک و به‌صورت تدریجی انجام شود.